เกณฑ์ในการเลือกพารามิเตอร์ของใบเลื่อยเพชร

1. การเลือกขนาดอนุภาคเพชร
เมื่อเพชรมีขนาดหยาบและเป็นชิ้นเดียว หัวใบมีดจะคมและมีประสิทธิภาพในการตัดสูง แต่ความต้านทานการดัดงอของการรวมตัวของเพชรจะลดลงเมื่อเม็ดเพชรละเอียดหรือผสม หัวใบเลื่อยจะมีความทนทานสูงแต่มีประสิทธิภาพต่ำเมื่อพิจารณาปัจจัยข้างต้นแล้ว ขนาดเพชรตาข่าย 50/60 มีความเหมาะสม
2. การคัดเลือกความเข้มข้นของการกระจายเพชร
ในช่วงหนึ่ง เมื่อความเข้มข้นของเพชรเปลี่ยนจากต่ำไปสูง ความคมและประสิทธิภาพการตัดของใบเลื่อยจะค่อยๆ ลดลง แต่อายุการใช้งานจะค่อยๆ ขยายออกไปแต่หากความเข้มข้นสูงเกินไป ใบมีดก็จะทื่อใช้ความเข้มข้นต่ำ ขนาดเกรนหยาบ ประสิทธิภาพจะดีขึ้นการใช้ส่วนต่าง ๆ ของหัวเครื่องมือในการเลื่อยโดยใช้ความเข้มข้นต่างกัน (นั่นคือในโครงสร้างชั้นกลางสามชั้นขึ้นไปสามารถใช้เพื่อลดความเข้มข้นลงได้) กระบวนการของหัวเลื่อยทำงานเกี่ยวกับการก่อตัว ของร่องกลาง เอื้อต่อการป้องกันลูกตุ้มใบเลื่อย เพื่อปรับปรุงคุณภาพของการประมวลผลหิน
3. การเลือกความแข็งแรงของเพชร
ความแข็งแกร่งของเพชรเป็นดัชนีสำคัญในการรับรองประสิทธิภาพการตัดความแข็งแรงสูงเกินไปจะทำให้คริสตัลไม่แตกง่าย อนุภาคที่มีฤทธิ์กัดกร่อนจะถูกขัดเงาในการใช้งาน ความคมลดลง ส่งผลให้ประสิทธิภาพของเครื่องมือลดลงเมื่อความแข็งแกร่งของเพชรไม่เพียงพอ ย่อมแตกหักง่ายหลังกระแทก และยากต่อการรับภาระหนักในการตัดดังนั้นควรเลือกความเข้มไว้ที่ 130 ~ 140N4. การเลือกเฟสการติด
ประสิทธิภาพของใบเลื่อยไม่เพียงแต่ขึ้นอยู่กับเพชรเท่านั้น แต่ยังขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพโดยรวมของวัสดุคอมโพสิตซึ่งเกิดขึ้นจากการผสมผสานที่เหมาะสมของเพชรและสารยึดเกาะสำหรับหินอ่อนและหินอ่อนอื่นๆ คุณสมบัติทางกลของหัวเครื่องมือค่อนข้างต่ำ สามารถเลือกสารยึดเกาะฐานทองแดงได้แต่อุณหภูมิการเผาผนึกของสารยึดเกาะฐานทองแดงต่ำ ความแข็งแรงและความแข็งต่ำ ความเหนียวสูง และความแข็งแรงพันธะกับเพชรต่ำเมื่อเพิ่ม WC แล้ว WC หรือ W2C จะถูกนำมาใช้เป็นโลหะโครงกระดูก โดยมีโคบอลต์ในปริมาณที่เหมาะสมเพื่อปรับปรุงความแข็งแรง ความแข็ง และลักษณะการยึดเกาะ และ Cu, Sn, Zn และโลหะอื่น ๆ จำนวนเล็กน้อยที่มีจุดหลอมเหลวและความแข็งต่ำ เพิ่มเป็นขั้นตอนพันธะขนาดอนุภาคของส่วนประกอบสารเติมแต่งหลักควรละเอียดกว่า 200 เมช และขนาดอนุภาคของส่วนประกอบสารเติมแต่งควรละเอียดกว่า 300 เมช
5. การเลือกกระบวนการเผาผนึก
เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น ระดับความหนาแน่นของซากจะเพิ่มขึ้น ความแข็งแรงในการดัดงอก็เพิ่มขึ้นเช่นกันอย่างไรก็ตาม ด้วยการขยายเวลาการยึดเกาะ ความแข็งแรงในการดัดงอของโครงเปล่าและการเกาะกลุ่มของเพชรจะเพิ่มขึ้นในขั้นแรกแล้วจึงลดลงสามารถเลือกกระบวนการเผาผนึก 120s ที่ 800°C เพื่อให้ตรงตามข้อกำหนดด้านประสิทธิภาพได้